Często zapominamy, że życie jest naszym jedynym, niepowtarzalnym i indywidualnym projektem. Presja społeczeństwa, wyuczone schematy zniekształcają nam obraz tego, jakiego życia pragniemy my sami. Ciągle pędzimy „za czymś”, nazywając to naszym celem, w efekcie nie dostrzegając chwil. Tych chwil, które są po drodze. W efekcie budujemy życie cudzymi kamieniami milowymi - bo tak wypada, bo inni tak żyją. Zagłuszając swoje potrzeby i pragnienia odbieramy sobie dziecięcą spontaniczność i kreatywność. Nie budujemy historii. Zamiast koncentrować się na byciu Sobą, żyć - wegetujemy.
Jak żyć pełnią życia, kiedy gnijemy przesiąknięci oczekiwaniami innych?
1. Bądź sobą.
Wsłuchaj się w wewnętrzne dziecko. Zastanów, co byś zrobił/a gdybyś nie był/a wystawiony/a na opinię innych. Nie musisz na siłę łamać schematów - działaj w zgodzie ze sobą i swoją strefą komfortu.
2. Bądź empatyczny/a.
Dla Siebie i innych. Nie zniechęcaj się, jeśli projekt „życie” nie idzie po Twojej myśli. Ścieżka życia po swojemu zawsze jest trudniejsza - daj sobie czas, dbaj o energię i działaj małymi krokami - ale po swojemu.
3. Bądź odważny/a.
Życie po swojemu wymaga odwagi. Odwagi do wyrażenia prawdziwych uczuć, do wyboru ścieżki, która wydaje się trudna, do stawienia czoła krytyce. Pamiętaj, że odwaga nie oznacza braku strachu, ale działania mimo niego.
4. Czerp radość z każdej chwili.
Często zapominamy o małych radościach, które budują chwile. Znajdź w nich radość każdego dnia.
Dla mnie życie życiem to TU I TERAZ. Moje tu i teraz. To zatrzymanie się na minutę i rozejrzenie dookoła. To zauważenie tego, co jest wokół.
A Ty, żyjesz życiem?
Najlepsze komentarze (0)